 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
У верасьня – свой, асаблівы пах:
Курыць сівец – плыве дымок гаркавы.
Зямлёю пахне бульба у капцах,
Антонаўкамі – зоры па начах
I туманы – ляжалаю атавай.
А гарбузы пралежалі бакі
I абвіліся павучынай пражай.
Здавалася – за хмарай хлапчукі
Разрэзалі гарбуз на два кускі
I ўночы Млечны Шлях
на семкі пражаць
Радоўку адбываць гатоў заўжды.
Ступаеш золкай, колкаю расою –
Дымяцца ўсьцяж зялёныя сьляды.
Адбілася цялё ад чарады,
А пыса пахне цёплым сырадоем.
У верасьня ёсьць самы сьветлы дзень,
Заўсёды ён душу маю трывожыць,
Хоць зноў штаны кароткія надзень
I, гледзячы на свой цыбаты цень,
Пусьціся басанож у падарожжа
У край, дзе раніцай салодкі сон,
Дзе ў сумцы агурок, аловак, сьцёрка
(А вочы расьцьвілі, як сіні лён!),
Дзе пяцярнёй махае кожны клён –
Жадае зарабляць адны пяцёркі;
Дзе ў калідоры цяжка сьцішыць бег,
Сядзець у клясе гэткая нудота.
Ля вокан вераб’і лятуць з-пад стрэх.
I, як у кут паставілі за сьмех,
Ты дома ўсім паказваеш з ахвотай.
У верасьня – свой, асаблівы пах:
Курыць сівец – плыве дымок гаркавы,
Зямлёю пахне бульба у капцах,
Антонаўкамі – зоры па начах
I туманы – ляжалаю атавай.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
